Από μικρός τριγυρνούσε ανάμεσα στα μελίσσια του πατέρα του,
παρακολουθώντας όλες τις διαδικασίες, μα και τις συνήθειες του σκληρά
εργαζόμενου σμήνους.
Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στην πρωτεύουσα,αποφάσισε να επιστρέψει στη γενέτειρά του- το Ξυλόκαστρο Κορινθίας –προκειμένου να ασχοληθεί με την οικογενειακή επιχείρηση.
Η επιλογή του τον δικαίωσε. Άλλωστε, για τον ίδιο, το μέλι είναι υγρός «χρυσός», ενώ η ενασχόλησή του με τις μέλισσες, μια μικρή ιεροτελεστία.
Συνήθως, θαυμάζουμε τα επαγγέλματα των γονιών μας ή τα απεχθανόμαστε. Δεν
υπάρχει μέση οδός. Αναμφίβολα, ο κ. Θανάσης Πανταζής ανήκει στην πρώτη
κατηγορία, καθώς- εξαρχής- γοητεύτηκε από το επάγγελμα του πατέρα του, τη
μελισσοκομία. Από μικρός ήταν εξοικειωμένος με τις μέλισσες, τις οποίες περισσότερο τις θαύ-μαζε, παρά τις φοβόταν.
Τελειώνοντας το σχολείο, απο-φάσισε να «ανοίξει» τα φτερά του και να
ανακαλύψει ο ίδιος ποιο επάγγελμα αλλά και ποιος τρόπος ζωής του ταιριάζει.
Με-τακόμισε στην Αθήνα, σπούδασε ηλεκτρονικός και λίγα χρόνια αργότερα, επέστρεψε στον τόπο καταγωγής του, επιλέγοντας-συνειδητά πλέον- να αφοσιωθείστην οικογενειακή επιχείρηση.
Βασικό κίνητρο, που τον ώθησε να εγκατασταθεί ξανά στην περι-
φέρεια και να ασχοληθεί με την μελισσοκομία, ήταν η αγάπη του
για τη φύση.
«Η ενασχόληση του πατέρα μου με τη μελισσοκομία και η αγάπη
του προς το αντικείμενο της δουλειά του, με επηρέασαν απόμικρή ηλικία.
Από παιδί ήμουν εξοικειωμένος με τα μελίσσια.
Ωστόσο, μετά την αποφοίτησή μου από το Λύκειο, αποφάσισα-όπως οι περισσότεροι νέοι- να εγκατασταθώ στην Αθήνα, προ-κειμένου να συνεχίσω τις σπου-δές μου.
Κατά τη διάρκεια της φοίτησής μου, διαπίστωσα πως το αντικείμενο που είχα επιλέξει,δεν ήταν αυτό που θα ήθελα να ακολουθήσω για το υπόλοιπο της
ζωής μου.
Παράλληλα, συνει-δητοποίησα πως οι φρενήρεις ρυθμοί της πρωτεύουσας δεν
μου ταίριαζαν.
Έτσι, αποφάσισα να επιστρέ-ψω στο Ξυλόκαστρο και να αφοσιωθώ στην οικογενειακή επιχείρηση.
Εδώ και 8 χρόνια,ασχολούμαι επαγγελματικά με τη μελισσοκομία- στα μελίσσια και το συσκευαστήριό μας- και είμαι πολύ ευχαριστημένος.
Πρόσφα-τα μάλιστα, ανοίξαμε και ένα μαγαζί».
υπόθεση… εργασίας
«Οι εργασίες ποικίλουν ανά περίοδο. Τους χειμερινούς μήνες, επιθεωρούμε τα μελίσσια σε αραιά διαστήματα. Ελέγχουμε τα μελισσοσμήνη για τυχόν ασθέ-
νειες ή ανεπάρκεια τροφής, τον εξοπλισμό τους για ελλείψεις ή ζημιές, λόγω των καιρικών συν-θηκών, ενώ ασχολούμαστε με την απολύμανση και τη συντήρη-
ση των κυψελών.
Την άνοιξη και το καλοκαίρι, που οι ανθοφορίες πληθαίνουν, οι έλεγχοι είναι πλέον εντατικοί.
Παρακολουθούμε ανελλιπώς την ανάπτυξη και την πρόοδο του μελισσιού,
κάνουμε τις απαραίτη-τες διεργασίες, προκειμένου να έχουμε παραγωγικά και πλήρως ανεπτυγμένα μελισσοσμήνη.
Μέσα στις εργασίες μας, είναι και η συλλογή του μελιού, καθώς και των υπολοίπων προϊόντων (π.χ. βασιλικός πολτός).
Τέλος, σε τακτά χρονικά διαστήματα, μεταφέρουμε τα μελίσσια ανά την Ελλάδα, προκειμένου να εκμεταλλευτούμε τις ανθοφορίες διαφορετικών περιοχών, αλλά
και για να διατηρούμε τα μελισ-σοσμήνη δυνατά», σημειώνει ο κ. Πανταζής.
Αστάθμητοι παράγοντες, όπως ο καιρός, μα και τα κόστη που, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι δυσβάστακτα, φαίνεται πως είναι τα κυριότερα αρνητικά του εν λόγω επαγγέλματος. «Ο καιρός είναι ο μεγαλύτερός μας σύμμα-χος ή ο μεγαλύτερος εχθρός μας, καθώς οι αυξημένες βροχοπτώ-σεις ή ο καύσωνας μπορεί να οδηγήσουν σε δραματική μείωση της παραγωγής.
Παράλληλα, τα έξοδα κίνησης, που προκύπτουν από τις αναγκαίες μετακινήσεις
των κυψελών, είναι μεγάλα, όπως και τα ποσά που απαιτού-νται για τη δημιουργία αποθηκών και την αγορά μελισσοκομικών μηχανημάτων και λοιπού εξοπλι-σμού.
Δυσκολίες υπάρχουν στη μελισσοκομία, όπως άλλωστε και σε κάθε επάγγελμα. Σημαντικό είναι όμως, να προσπαθείς να τις υπερνικάς».
Βάζοντας σε μια νοητή ζυγαριά τα θετικά και τα αρνητικά της με-λισσοκομίας, ο κ. Πανταζής βλέ-πει τον πήχη να γέρνει προς την πρώτη κατεύθυνση.
Άλλωστε, ακόμη και όταν χρειάζεται να δουλέψει από το πρωί έως αργάτο βράδυ, η ενασχόληση του με τα μελισσοσμήνη είναι μια μικρή ιεροτελεστία, που τον γεμίζει.
Η ανταμοιβή του είναι πολλαπλή.Όπως δηλώνει και ο ίδιος: «Στην
Κρήτη χαρακτηρίζουν το μέλι ως “υγρό χρυσό”. Ενστερνίζομαι την
παραπάνω φράση, με ό,τι αυτή περικλείει, τόσο ως ηθική, όσο και ως υλική ανταμοιβή».
ιδανική κοινωνία...
Πολλοί διστάζουν να ασχολη-θούν με το επάγγελμα, λόγω του εποχικού του χαρακτήρα. Ο κ. Πανταζής όμως υποστηρίζει πως, αν όλα πάνε καλά, μπορείς να
συντηρηθείς, έχοντας ως κύρια απασχόληση τη μελισσοκομία.
Τι λέει όμως σε όσους κάνουν πίσω, φοβούμενοι τα ενδεχόμενα τσιμπήματα και τις επιθέσεις των μελισσών; «Το άγνωστο πάντα φοβίζει. Ωστόσο, μόλις έρθεις σε επαφή με τις μέλισσες, ξεπερνάς τους όποιους φόβους.
Σε μαγεύει ο τρόπος που δουλεύουν, που συνεργάζονται, το πόσο μεθοδι-κές είναι.
Το τελευταίο πράγμα που σκέφτεσαι, είναι το ενδεχό-μενο να σε τσιμπήσουν».
Ο ίδιος παραλληλίζει τα μελισ-σοσμήνη με την ιδανική κοινω-νία.
Τα μέλη της είναι εργατικά,ακριβοδίκαια, διακρίνονται από συνέπεια, κατανόηση, αλτρουι-σμό και- όποτε χρειάζεται- από αυταπάρνηση.
Είναι θαυμαστό πως μόνο οι μέλισσες μπορούν να παράγουν ένα τόσο θρεπτικό,
υγιεινό, φυσικό προϊόν.
Αξίζει να σημειωθεί πως, μια μέλισσα χρει-άζεται να εργαστεί από εννιά έως
δώδεκα ημέρες και να επισκε-φτεί 30.000- 40.000 λουλούδια,
για να παράξει ένα μόλις γραμ-μάριο μέλι. «Όλες εργάζονται
σκληρά για την επιβίωσή τους.Άσχετα αν εμείς ουσιαστικά τους παίρνουμε ένα μέρος της τροφής τους. Στο μελισσοσμήνος επι-κρατεί οργάνωση και σεβασμός.
Η μία μέλισσα δίνει νερό στην άλλη, ενώ μία ταΐζει στο στόμα άλλες πέντε.
Η επικοινωνία τους είναι άψογη. Η βασίλισσα γεννά αυγά, αλλά δεν επιβάλλεται.
Πηγαίνει πάντα μπροστά, ενώ οι εργάτριες τής ανοίγουν δρόμο,την ακολουθούν και της καθαρί-ζουν το χώρο, όπου πρόκειται να γεννήσει.
Κάποτε, θέλοντας να ελέγξω μια γερασμένη βασίλισσα, μας αφηγείται ο Θανάσης Πανταζής...την έπιασα στα χέρια μου και όλο το σμήνος έπεσε κατά πάνω μου!...
Όταν ένα μελισ-σοσμήνος δεν έχει βασίλισσα, μοιάζει με ακυβέρνητο πλοίο.
Όλες οι μέλισσες σηκώνουν τις ουρές τους και χτυπούν με ρυθμό τα φτερά τους, κάνοντας ένα απίστευτο βουητό», εξηγεί...
παρακολουθώντας όλες τις διαδικασίες, μα και τις συνήθειες του σκληρά
εργαζόμενου σμήνους.
Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στην πρωτεύουσα,αποφάσισε να επιστρέψει στη γενέτειρά του- το Ξυλόκαστρο Κορινθίας –προκειμένου να ασχοληθεί με την οικογενειακή επιχείρηση.
Η επιλογή του τον δικαίωσε. Άλλωστε, για τον ίδιο, το μέλι είναι υγρός «χρυσός», ενώ η ενασχόλησή του με τις μέλισσες, μια μικρή ιεροτελεστία.Συνήθως, θαυμάζουμε τα επαγγέλματα των γονιών μας ή τα απεχθανόμαστε. Δεν
υπάρχει μέση οδός. Αναμφίβολα, ο κ. Θανάσης Πανταζής ανήκει στην πρώτη
κατηγορία, καθώς- εξαρχής- γοητεύτηκε από το επάγγελμα του πατέρα του, τη
μελισσοκομία. Από μικρός ήταν εξοικειωμένος με τις μέλισσες, τις οποίες περισσότερο τις θαύ-μαζε, παρά τις φοβόταν.
Τελειώνοντας το σχολείο, απο-φάσισε να «ανοίξει» τα φτερά του και να
ανακαλύψει ο ίδιος ποιο επάγγελμα αλλά και ποιος τρόπος ζωής του ταιριάζει.
Με-τακόμισε στην Αθήνα, σπούδασε ηλεκτρονικός και λίγα χρόνια αργότερα, επέστρεψε στον τόπο καταγωγής του, επιλέγοντας-συνειδητά πλέον- να αφοσιωθείστην οικογενειακή επιχείρηση.
Βασικό κίνητρο, που τον ώθησε να εγκατασταθεί ξανά στην περι-
φέρεια και να ασχοληθεί με την μελισσοκομία, ήταν η αγάπη του
για τη φύση.
«Η ενασχόληση του πατέρα μου με τη μελισσοκομία και η αγάπη
του προς το αντικείμενο της δουλειά του, με επηρέασαν απόμικρή ηλικία.
Από παιδί ήμουν εξοικειωμένος με τα μελίσσια.
Ωστόσο, μετά την αποφοίτησή μου από το Λύκειο, αποφάσισα-όπως οι περισσότεροι νέοι- να εγκατασταθώ στην Αθήνα, προ-κειμένου να συνεχίσω τις σπου-δές μου.
Κατά τη διάρκεια της φοίτησής μου, διαπίστωσα πως το αντικείμενο που είχα επιλέξει,δεν ήταν αυτό που θα ήθελα να ακολουθήσω για το υπόλοιπο της
ζωής μου.
Παράλληλα, συνει-δητοποίησα πως οι φρενήρεις ρυθμοί της πρωτεύουσας δεν
μου ταίριαζαν.
Έτσι, αποφάσισα να επιστρέ-ψω στο Ξυλόκαστρο και να αφοσιωθώ στην οικογενειακή επιχείρηση.
Εδώ και 8 χρόνια,ασχολούμαι επαγγελματικά με τη μελισσοκομία- στα μελίσσια και το συσκευαστήριό μας- και είμαι πολύ ευχαριστημένος.
Πρόσφα-τα μάλιστα, ανοίξαμε και ένα μαγαζί».
υπόθεση… εργασίας
«Οι εργασίες ποικίλουν ανά περίοδο. Τους χειμερινούς μήνες, επιθεωρούμε τα μελίσσια σε αραιά διαστήματα. Ελέγχουμε τα μελισσοσμήνη για τυχόν ασθέ-
νειες ή ανεπάρκεια τροφής, τον εξοπλισμό τους για ελλείψεις ή ζημιές, λόγω των καιρικών συν-θηκών, ενώ ασχολούμαστε με την απολύμανση και τη συντήρη-
ση των κυψελών.
Την άνοιξη και το καλοκαίρι, που οι ανθοφορίες πληθαίνουν, οι έλεγχοι είναι πλέον εντατικοί.
Παρακολουθούμε ανελλιπώς την ανάπτυξη και την πρόοδο του μελισσιού,
κάνουμε τις απαραίτη-τες διεργασίες, προκειμένου να έχουμε παραγωγικά και πλήρως ανεπτυγμένα μελισσοσμήνη.
Μέσα στις εργασίες μας, είναι και η συλλογή του μελιού, καθώς και των υπολοίπων προϊόντων (π.χ. βασιλικός πολτός).
Τέλος, σε τακτά χρονικά διαστήματα, μεταφέρουμε τα μελίσσια ανά την Ελλάδα, προκειμένου να εκμεταλλευτούμε τις ανθοφορίες διαφορετικών περιοχών, αλλά
και για να διατηρούμε τα μελισ-σοσμήνη δυνατά», σημειώνει ο κ. Πανταζής.
Αστάθμητοι παράγοντες, όπως ο καιρός, μα και τα κόστη που, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι δυσβάστακτα, φαίνεται πως είναι τα κυριότερα αρνητικά του εν λόγω επαγγέλματος. «Ο καιρός είναι ο μεγαλύτερός μας σύμμα-χος ή ο μεγαλύτερος εχθρός μας, καθώς οι αυξημένες βροχοπτώ-σεις ή ο καύσωνας μπορεί να οδηγήσουν σε δραματική μείωση της παραγωγής.
Παράλληλα, τα έξοδα κίνησης, που προκύπτουν από τις αναγκαίες μετακινήσεις
των κυψελών, είναι μεγάλα, όπως και τα ποσά που απαιτού-νται για τη δημιουργία αποθηκών και την αγορά μελισσοκομικών μηχανημάτων και λοιπού εξοπλι-σμού.
Δυσκολίες υπάρχουν στη μελισσοκομία, όπως άλλωστε και σε κάθε επάγγελμα. Σημαντικό είναι όμως, να προσπαθείς να τις υπερνικάς».
Βάζοντας σε μια νοητή ζυγαριά τα θετικά και τα αρνητικά της με-λισσοκομίας, ο κ. Πανταζής βλέ-πει τον πήχη να γέρνει προς την πρώτη κατεύθυνση.
Άλλωστε, ακόμη και όταν χρειάζεται να δουλέψει από το πρωί έως αργάτο βράδυ, η ενασχόληση του με τα μελισσοσμήνη είναι μια μικρή ιεροτελεστία, που τον γεμίζει.
Η ανταμοιβή του είναι πολλαπλή.Όπως δηλώνει και ο ίδιος: «Στην
Κρήτη χαρακτηρίζουν το μέλι ως “υγρό χρυσό”. Ενστερνίζομαι την
παραπάνω φράση, με ό,τι αυτή περικλείει, τόσο ως ηθική, όσο και ως υλική ανταμοιβή».
ιδανική κοινωνία...
Πολλοί διστάζουν να ασχολη-θούν με το επάγγελμα, λόγω του εποχικού του χαρακτήρα. Ο κ. Πανταζής όμως υποστηρίζει πως, αν όλα πάνε καλά, μπορείς να
συντηρηθείς, έχοντας ως κύρια απασχόληση τη μελισσοκομία.
Τι λέει όμως σε όσους κάνουν πίσω, φοβούμενοι τα ενδεχόμενα τσιμπήματα και τις επιθέσεις των μελισσών; «Το άγνωστο πάντα φοβίζει. Ωστόσο, μόλις έρθεις σε επαφή με τις μέλισσες, ξεπερνάς τους όποιους φόβους.
Σε μαγεύει ο τρόπος που δουλεύουν, που συνεργάζονται, το πόσο μεθοδι-κές είναι.
Το τελευταίο πράγμα που σκέφτεσαι, είναι το ενδεχό-μενο να σε τσιμπήσουν».
Ο ίδιος παραλληλίζει τα μελισ-σοσμήνη με την ιδανική κοινω-νία.
Τα μέλη της είναι εργατικά,ακριβοδίκαια, διακρίνονται από συνέπεια, κατανόηση, αλτρουι-σμό και- όποτε χρειάζεται- από αυταπάρνηση.
Είναι θαυμαστό πως μόνο οι μέλισσες μπορούν να παράγουν ένα τόσο θρεπτικό,
υγιεινό, φυσικό προϊόν.
Αξίζει να σημειωθεί πως, μια μέλισσα χρει-άζεται να εργαστεί από εννιά έως
δώδεκα ημέρες και να επισκε-φτεί 30.000- 40.000 λουλούδια,
για να παράξει ένα μόλις γραμ-μάριο μέλι. «Όλες εργάζονται
σκληρά για την επιβίωσή τους.Άσχετα αν εμείς ουσιαστικά τους παίρνουμε ένα μέρος της τροφής τους. Στο μελισσοσμήνος επι-κρατεί οργάνωση και σεβασμός.
Η μία μέλισσα δίνει νερό στην άλλη, ενώ μία ταΐζει στο στόμα άλλες πέντε.
Η επικοινωνία τους είναι άψογη. Η βασίλισσα γεννά αυγά, αλλά δεν επιβάλλεται.
Πηγαίνει πάντα μπροστά, ενώ οι εργάτριες τής ανοίγουν δρόμο,την ακολουθούν και της καθαρί-ζουν το χώρο, όπου πρόκειται να γεννήσει.
Κάποτε, θέλοντας να ελέγξω μια γερασμένη βασίλισσα, μας αφηγείται ο Θανάσης Πανταζής...την έπιασα στα χέρια μου και όλο το σμήνος έπεσε κατά πάνω μου!...
Όταν ένα μελισ-σοσμήνος δεν έχει βασίλισσα, μοιάζει με ακυβέρνητο πλοίο.
Όλες οι μέλισσες σηκώνουν τις ουρές τους και χτυπούν με ρυθμό τα φτερά τους, κάνοντας ένα απίστευτο βουητό», εξηγεί...
